Funky Dialectics: Τι φρούτα βγάζει το hip hop στην Ελλάδα;

Δεν θα γυρίζαμε. Ακούσαμε όμως ότι βρίσκεστε σε κίνδυνο να βαρεθείτε, φορέσαμε τις στολές των NuFunk υπερηρώων και ήρθαμε. Έχουμε μάχη μπροστά και θα χρειαστούμε δυνάμεις...Τροφή ντε, πως το λέτε. Το καλοκαίρι όμως είναι πίσω μας, οι ανανάδες δεν είναι της εποχής, και είπαμε να φέρουμε μπανάνες για snack. Ευκαιρία ήταν να σας πούμε τα οφέλη τους ενάντια στον COVID. Εκεί όμως μάθαμε ανησυχητικά νέα για αυτό το nu funk φρούτο. Βρίσκεται σε κίνδυνο, λόγω του ότι καλλιεργείται μια, και μόνο μία, συγκεκριμένη ποικιλία μπανάνας και αυτό την κάνει ευάλωτη σε ασθένειες! Εκεί μας ήρθε κάτι ποιο ανησυχητικό στο μυαλό: “μήπως το ελληνικό Hip-Hop είναι σαν μπανάνα με μία μόνο ποικιλία;” Τί φρούτα βγάζει στο κάτω κάτω το Hip-Hop στην χώρα, ή - πιο σωστά - ποια φρούτα από αυτά φτάνουν τελικά στην ακουστική φρουτοσαλάτα μας;

Με το πρώτο γρήγορο flashback θυμόμαστε να καυγαδίζουμε στο λύκειο για το west coast vs east coast. Επικές διαφωνίες, ακόμα κι αν η μία μεριά είχε απλά ακούσει California Love με 2pac και Dre και η άλλη Survival of the fittest από Mobb Deep. Ένα δεύτερο flashback μου φέρνει στο μυαλό το beef golden era vs 80s, ένα άλλο old school vs new school, με Big Pun, Nas, Grand Master Flash, Public Enemy, JayZ, Eminem να μπαίνουν στο παιχνίδι και άλλους τόσους. Μέχρι το πιο πρόσφατο που έχω εμπλακεί με Anderson .Paak vs Griselda. Η αλήθεια είναι ότι αυτά τα beef αρχικά δεν είχαν ιδιαίτερο suspense γιατί γινόντουσαν στον αέρα. Ξεκίναγαν από μια αίσθηση που σου άφησε το ένα στυλ και το άλλο, χωρίς απαραίτητα βαθιά γνώση. Όμως αυτά τα beef είχαν ως κέντρο την Hip-Hop κουλτούρα και την Hip-Hop αισθητική. Δηλαδή ποιος σου περνάει τα grooves και τα vibes, τι ταιριάζει με την κάθε φάση της ζωής σου και όχι ποιος είναι ο πιο “μπρο”. Έτσι σε έκαναν να πηγαίνεις πίσω σπίτι σου και να την ψάχνεις. Κι όσο την έψαχνες, καταλάβαινες καλύτερα τα γούστα σου και το μέρος της Hip-Hop κουλτούρας που μπορείς να αποκαλείς σπίτι σου.

Θα μου πεις, δεν υπάρχουν beefs για το ποιος την έχει πιο μεγάλη; Ναι υπάρχουν και μέχρι την επόμενη κοινωνική επανάσταση δεν υπάρχει κουμπί να εξαλειφθούν. Όμως, όσο μεγάλο κι αν ήταν πχ. το beef Nas vs Jay-Z δεν αποτελεί Hip-Hop αναφορά, αλλά ένα Hip-Hop κουτσομπολιό. Γιατί πολύ απλά υπάρχουν beef στα οποία συγκρούονται Hip-Hop σχολές και “άλλα” beefs. Τα “άλλα” είναι ωραία στον καφέ και για να πετύχει η αποτυχημένη κυκλοφορία των εμπλεκόμενων, ενώ τα beef που συγκρούονται Hip-Hop σχολές είναι beefs στην βάση του Hip-Hop και κινητήρια δύναμη για να εξελιχθεί η κουλτούρα. Όταν διαφωνείς για την Hip-Hop αισθητική σε κάνει να κατανοείς καλύτερα τα ακούσματά σου, να τα καλλιεργείς και να εμβαθύνεις. Βοηθάει την βάση τουHip-Hop, τους καταπιεσμένους αυτού του κόσμου δηλαδή, να ακονίσουν τα κριτήριά τους και να εκπαιδευτούν στις λεπτές διαφορές. Να μην μένουν στην επιφάνεια. Καλό skill δεν φαίνεται αυτό; Κι όχι μόνο για το Hip-Hop, αλλά για την ζωή γενικά.

Βασική προϋπόθεση για να υπάρχει σύγκρουση Hip-Hop κόσμων και να έχουμε όλα τα καλούδια που λέμε παραπάνω είναι να υπάρχουν Hip-Hop κόσμοι. Κι όχι απλώς να υπάρχουν, αλλά να έχουν μια ισότιμη μάχη. Όχι ο ένας κόσμος να παίζει συνέχεια έδρα με όλους τους συνδέσμους να κρεμιούνται από τα κάγκελα και οι υπόλοιποι να φοβούνται να βγουν απ’ την φυσούνα. Κάτι τέτοιο γίνεται στην Ελλάδα. Αν αφήσουμε έξω τα Hip-Hop τσιφτετέλια – που δεν νομίζω να καίγονται να υπερασπιστούν τους εαυτούς τους ως κομμάτι της Hip-Hop κουλτούρας -, υπάρχει ένα και μόνο είδος ήχου και στυλ και μια αρμάδα rappers και παραγωγών που ακούγονται λίγο ή πολύ το ίδιο. Καλοί rappers και καλοί παραγωγοί, που δυστυχώς ακούγονται το ίδιο. Κι ο κόσμος γουστάρει και γεμίζει στάδια. Και καλά κάνει και γεμίζει στάδια, αλλά όσο θυμόμαστε εμείς την Hip-Hop κουλτούρα τα γεμάτα στάδια και τα views και τα μεροκάματα και η καύλα του να σαι ο man ήταν μέσα στους στόχους, αλλά όχι αυτοσκοπός. Γιατί αν είναι αυτοσκοπός, μπορούμε να κάνουμε και Hip-Hop τσιφτετέλια. Αλλά για να διαβάζουμε αυτό το άρθρο μάλλον συμφωνούμε ότι δεν θέλουμε… Άρα μήπως κάπου στο δρόμο χαθήκαμε; Μήπως χάσαμε το originality; Την κάψα να εκπροσωπείς όχι με οπαδούς αλλά με styles και τεχνοτροπίες το crew σου και την γειτονιά σου; Γιατί εμείς βλέπουμε πέρα από αυτή την αρμάδα καλών ραπερς και παραγωγών που κρατάνε την μερίδα του λέοντος στο Hip-Hop, έναν πολύ μεγαλύτερο ξυπόλυτο στρατό που προσπαθεί να το κάνει όπως έμαθε, δηλαδή με τον δικό του τρόπο. Αλλά μοιάζει “ο δικός του τρόπος”, όσο καλός κι αν είναι, να είναι ο βασικός λόγος που τον αφήνει εκτός τον τειχών.

Αν ακούσαμε ένα φοβερό Hip-Hop κομμάτι και θέλουμε να κάνουμε ένα παρόμοιο δεν είναι κακό. Αυτό είναι τα influences. Όταν όμως βρούμε την αγελάδα με το καλό το ρούμι και γίνεται μόνος σκοπός να την αρμέξουμε, κάτι χάνουμε. Κινδυνεύουμε να γίνουμε ένα με την βιομηχανία των Hip-Hop τσιφτετελιών. Η βιομηχανία είναι σχετικά απλή. Ό,τι πουλάει, το πουλάει κι όσο πουλάει το αρμέγει. Αν αυτό που κάνει δεν της γυρίζει πίσω ένα σκασμό φράγκα, δεν θα το κάνει. Η βιομηχανία δεν δίνει νερό ούτε στην μάνα της και δεν βάζει λουλούδια στο σπίτι της αν δεν κόψει εισιτήριο να τα δείξει. Το ίδιο κάνει η βιομηχανία του Hip-Hop, το ίδιο κάνει και η βιομηχανία της μπανάνας. Η βιομηχανία της μπανάνας κοντεύει να αφανίσει όμως τις μπανάνες, ενώ γενικά η βιομηχανία κοντεύει να αφανίσει τον πλανήτη. Εμείς έχουμε την επιλογή αν θα βάλουμε την υπογραφή μας στα εύκολα ή αν θα σεβαστούμε την ισορροπία κάθε οικοσυστήματος. Έχουμε την επιλογή αν θα σπρώξουμε μόνο τα φρούτα με τα μεγάλα κέρδη ή αν θα δώσουμε χώρο και χρόνο σε φρούτα που δεν ξέρουμε. Έχουμε την επιλογή να διαλέξουμε τον δύσκολο δρόμο ή να χάσουμε ό,τι αγαπάμε. Αντέχεις να χάσειςHip-Hop και περιβάλλον μαζί;